بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / ژن‌های شکارچی–گردآورنده که احتمالا در دوران آخرین عصر یخبندان برتری داشته‌اند، ممکن است به طول عمر بیشتر ایتالیایی‌های امروزی کمک کرده باشند.
بر اساس یک مطالعه جدید، ایتالیایی‌های صدساله نسبت به جمعیت عمومی، سهم بیشتری از دی‌اِن‌اِی به‌ارث‌رسیده از شکارچی–گردآورندگان باستانی دارند؛ یافته‌ای که می‌تواند به درک بهتر فرایند پیری منجر شود.
بازار
مطالعات پیشین نشان داده‌اند که «ژن‌های خوب» به‌ارث‌رسیده از نیاکان، همراه با عوامل دیگری مانند محیط و عادات روزمره، به افزایش طول عمر افراد کمک می‌کنند.
در حالی که پژوهش‌های قبلی نشان داده‌اند ایتالیا یکی از بالاترین آمارهای افراد صدساله در جهان را دارد، دلایل دقیق این پدیده همچنان روشن نبوده است. برای درک این موضوع، دانشمندان ژنوم بیش از ۳۰۰ فرد صدساله و نزدیک به ۷۰۰ بزرگسال سالم با میانگین سنی حدود ۵۰ سال را تحلیل کردند.
سپس پژوهشگران دی‌اِن‌اِی این افراد را با ژنوم‌های باستانی چهار گروه که جمعیت امروزی ایتالیا را شکل داده‌اند، مقایسه کردند. این گروه‌ها شامل نوادگان شکارچی–گردآورندگان غربی (Western Hunter-Gatherers) که ساکنان اولیه اروپا پس از عصر یخبندان بوده‌اند و همچنین کشاورزان نوسنگی آناتولی، گروه‌های کوچ‌نشین عصر برنز و گروه‌های باستانی مناطق ایران و قفقاز بودند.
دانشمندان دریافتند افرادی که به سن ۱۰۰ سالگی رسیده‌اند، به‌طور میانگین دی‌اِن‌اِی بیشتری از شکارچی–گردآورندگان غربی (WHG) نسبت به افراد عادی دارند.
در حالی که ایتالیایی‌های بررسی‌شده در این مطالعه ترکیبی از دی‌اِن‌اِی هر چهار گروه باستانی را حمل می‌کردند، تنها ماده ژنتیکی مربوط به شکارچی–گردآورندگان غربی با طول عمر مرتبط تشخیص داده شد.
مطالعه نشان داد که با هر افزایش کوچک در میزان دی‌اِن‌اِی شکارچی–گردآورنده، احتمال صدساله شدن یک فرد ۳۸ درصد افزایش می‌یابد. بر اساس این پژوهش، زنانی که سهم بیشتری از این دی‌اِن‌اِی باستانی داشتند، بیش از دو برابر مردان شانس رسیدن به ۱۰۰ سالگی را نشان دادند.
پژوهشگران گمان می‌کنند این ژن‌ها احتمالا در دوران آخرین عصر یخبندان برتری پیدا کرده‌اند؛ زمانی که نیاکان ما برای بقا در شرایط بسیار سخت و با منابع غذایی محدود ناچار به سازگاری بوده‌اند.