بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / سلول‌های سرطانی درست مانند خود انسان‌ها، از گیرنده‌های طعم تلخ برای جلوگیری از داروهایی که به آنها آسیب می‌رسانند، استفاده می‌کنند و محققان اکنون دریافته‌اند که از کار انداختن این حسگرها می‌تواند به طور چشمگیری اثربخشی شیمی‌درمانی را بهبود بخشد.
گیرنده‌های طعم تلخ درون سلول‌های سرطانی در حضور داروهای ضد سرطان فعال می‌شوند و غیرفعال کردن این گیرنده‌ها می‌تواند سلول‌ها را نسبت به درمان دارویی حساس‌تر کند و به ما کمک کند تا به طور مؤثرتری با این بیماری مبارزه کنیم.
بازار
به نقل از نیو اطلس، همه می‌دانیم که زبان انسان گیرنده‌های چشایی و طعم دارد که به طعم‌های مختلف از جمله تلخی واکنش نشان می‌دهد. در حالی که این حس به برخی از ما کمک می‌کند تا طعم‌هایی مانند شکلات بسیار تلخ یا قهوه سیاه را دوست داشته باشیم و برخی دیگر از آنها متنفر باشیم، هدف تکاملی(فرگشتی) این گیرنده‌ها این است که ما را از خوردن چیزهایی که می‌توانند به ما آسیب برسانند یا ما را بکشند، باز دارد.
چیزی که ممکن است متوجه نشده باشید، این است که ساختارهای بیولوژیکی دیگری نیز وجود دارند که گیرنده‌های طعم تلخی دارند. آنها در سلول‌های ریه یافت شده‌اند که باعث شل شدن عضلات می‌شوند و بنابراین به عنوان یک درمان بالقوه برای آسم مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.
آنها در روده‌های ما نیز وجود دارند که مشخص شده است بر روند پیری تأثیر می‌گذارند و آنها همچنین در سلول‌های سرطانی دهان و گردن یافت شده‌اند و یک مطالعه نشان داده است که فعال شدن آنها با استفاده از داروی بی‌حسی رایج مانند «لیدوکائین» موجب از بین رفتن سلول‌ها می‌شود.
اکنون محققان دانشگاه علوم اوکایاما(Okayama) در ژاپن، روش دیگری برای عملکرد گیرنده‌های طعم تلخ در سلول‌های سرطانی پیدا کرده‌اند. آنها کشف کردند که این گیرنده‌ها موسوم به «TAS2R»، هنگامی که سلول‌های سرطانی با داروهایی که برای آسیب رساندن به آنها در نظر گرفته شده‌اند، مواجه می‌شوند، فعال می‌شوند. سپس فعال شدن آنها مکانیسم پمپاژ دارو را فعال می‌کند که از تجمع دارو درون سلول جلوگیری می‌کند. این امر به سلول‌ها اجازه می‌دهد تا در برابر دارو مقاوم شوند و از بین بردن آنها با استفاده از شیمی‌درمانی دشوار شود.
این تیم در آزمایش‌ها دریافت که سلول‌ها در مواجهه با داروی ضد سرطان مانند دوکسوروبیسین(doxorubicin)، بسیار فعال شده و رشد سریعی را تجربه می‌کنند، اما دانشمندان همچنین کشف کردند که مهار گیرنده‌های «TAS2R» باعث می‌شود سلول‌ها بیشتر پذیرای اثرات دارو باشند.
محققان پیشنهاد می‌کنند که در تحقیقات بیشتر، نقش گیرنده‌های طعم تلخ در پمپاژ داروهای شیمی‌درمانی و همچنین راه‌هایی که مسدودکننده‌های بی‌ضرر طعم تلخ ممکن است سلول‌ها را در برابر درمان‌های شیمیایی آسیب‌پذیرتر کنند، عمیق‌تر بررسی شود.
محققان می‌گویند: مقاومت در برابر داروهای ضد سرطان مانع مهمی در درمان این بیماری است و اغلب منجر به عود آن و مرگ می‌شود. اگرچه برای درک بهتر اهمیت عملکردی TAS2Rها در سلول‌های سرطانی، مطالعات گسترده‌تری مورد نیاز است، اما ما به این نتیجه رسیده‌ایم که TAS2Rهای درون سلولی به عنوان گیرنده‌های شیمیایی عمل می‌کنند که دفع مواد سمی را برای ایجاد مقاومت چند دارویی هدایت می‌کنند.
محققان در پایان گفتند: «داروی خوب، ناگوار و تلخ است»؛ این آموزه باستانی احتمالاً در آینده نزدیک در زیست‌شناسی مولکولی مدرن تأیید خواهد شد.
این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
انتهای پیام