بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / محققان دریافتند که بازی در فضای باز، اعتماد به نفس و یادگیری کودکان خردسال را افزایش می‌دهد.
در دنیایی که پر از صفحه نمایش‌ و سروصدای دیجیتال شده، صدای خنده کودکان در پارک‌های روباز کمتر شنیده می‌شود و بازی که روزگاری بخش جهانی دوران کودکی بود، اکنون با تبلت‌ها و تلویزیون‌ها به اشتراک گذاشته شده است.
نتایج نظرسنجی کنونی، چگونگی ایجاد تعادل بین زمان بازی کودکان امروزی و استفاده از صفحه نمایش و تاثیر آن بر رشد آنان را نشان داد. این یافته‌ها، نسلی را نشان می‌دهد که به‌طور متفاوتی بزرگ می‌شوند بیشتر به صورت دیجیتالی هستند و شاید کمتر با طبیعت ارتباط دارند.
بازار
در این نظرسنجی، از هر 10 والدین کودکان پیش‌دبستانی و نوپا، یک نفر از آنان گفت: فرزندشان فقط هفته‌ای یک بار یا کمتر در فضای باز بازی می‌کند. این نتایج با توجه به ارتباط قوی بین فعالیت در فضای باز و سلامت جسمی و روانی، موضوعی نگران‌کننده است. حدود یک سوم پدر و مادرها نیز گفتند که فرزندشان درگیر بازی‌های رسانه‌ای مانند بازی‌های ویدیویی می‌شود. سه نفر از آنان نیز گزارش کردند که فرزندشان روزانه تلویزیون یا ویدیو تماشا می‌کند.
محققان اظهار کردند: بازی، کلید یادگیری و رشد کودکان خردسال است و از نوزادی با بازی مناسب زمان خودش شروع می‌شود و با بزرگتر شدن کودکان، مدل بازی تغییر می‌کند.
نتایج نشان می‌دهد که بسیاری از خانواده‌ها می‌توانند با تشویق طیف وسیع‌تری از تجربیات بازی، از رشد سالم‌تر کودکان حمایت کنند. بازی دیجیتال برای خانواده‌های پرمشغله، راه‌حل سریع ارائه می‌دهد اما محققان هشدار می‌دهند که تعادل بسیار مهم است.
محققان بیان کردند: فرصت‌هایی را برای بازی‌های فعال‌تر، تخیلی‌تر و اجتماعی‌تر ایجاد کنیم و موافق هستند که بازی در فضای باز برای رشد کودکان ضروری است. این نوع بازی از رشد مهارت‌های حرکتی، هماهنگی، اعتماد به نفس و تعامل اجتماعی پشتیبانی می‌کند.
با این حال، 9 درصد از والدین این نظرسنجی گفتند: فرزندشان فقط هفته‌ای یک بار یا کمتر در فضای باز بازی می‌کند. این میزان، کمتر از فعالیت روزانه در فضای باز است که توسط متخصصان اطفال برای رشد سالم توصیه می‌شود.
به نظر می‌رسد، اضطراب والدین، نقش عمده‌ای در این مورد دارد. چهار والد از هر 10 والدین کودکان گفتند که وقتی فرزندشان از آنان خیلی فاصله می‌گیرد و یا در مکان مرتفعی گام بر می‌دارد، عصبی می‌شوند. در حالی که نگرانی‌های ایمنی طبیعی است اما نظارت مداوم گاهی اوقات می‌تواند فرصت‌های رشد را محدود کند.
در حالی‌که 75 درصد از والدین کودکان سه تا پنج ساله به فرزندانشان اجازه می‌دهند که به‌طور مستقل از تاب استفاده کنند، حدود نیمی از آنان در طول چالش‌های جدید دست فرزند خود را می‌گیرند یا در کنار آنان می‌ایستند.
کودکان در فضای باز اعتماد به نفس پیدا می‌کنند
فعالیت‌هایی مانند بالا رفتن از درختان، سر خوردن از میله‌ها یا حفظ تعادل می‌توانند لحظات یادگیری قدرتمندی باشند.
محققان می‌گویند: تاب خوردن یا کاوش در مناطق ناآشنا به ایجاد اعتماد به نفس، تاب‌آوری و مهارت‌های حل مسئله کمک می‌کند. بازی پرخطر مربوط به بی‌احتیاطی نیست، بلکه مربوط به چالش‌های مناسبی است که به کودکان خردسال اجازه می‌دهد تا توانایی‌های خود را کشف کنند. والدینی که کمی استقلال بیشتری به فرزندشان می‌دهند، اغلب شاهد شکوفایی اعتماد به نفس فرزندشان هستند.
تشویق چنین تجربیاتی به کودکان اجازه می‌دهد تا با ترس‌های کوچک روبرو شوند و تاب‌آوری را توسعه دهند و این ویژگی‌ای است که آنان را به مدرسه، دوستی‌ها و زندگی بعدی خود منتقل می‌کنند.
والدین، نقش حیاتی در شکل دادن به نحوه تجربه بازی کودکان دارند. وقتی بزرگسالان زمان بازی را به دست می‌گیرند و آنچه درست است را دیکته می‌کنند، اغلب خلاقیت کاهش می‌یابد. اجازه دادن به کودکان برای هدایت بازی خود، کنجکاوی و اصالت را تشویق می‌کند.
محققان اظهار کردند: بازی لازم نیست بی‌نقص یا آموزشی باشد تا مفید واقع شود. اجازه دادن به کودکان برای هدایت بازی خود، کنجکاوی، خلاقیت و استقلال را تشویق می‌کند. والدین فقط باید زمان و فضایی برای بازی آزادانه فرزندانشان ایجاد کنند. این رویکرد به کودکان می‌آموزد که مشکلات را به تنهایی حل و از طریق آزمایش اعتماد به نفس ایجاد کنند.
ساختن آینده‌ای متعادل
دنیای مدرن راه‌های بی‌شماری برای تعامل با فناوری به کودکان می‌دهد اما تاثیر همه بازی‌ها برابر نیستند. بازی در فضای باز به کودکان کمک می‌کند تا با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کنند و بازی تخیلی هوش هیجانی را تقویت می‌کند. ابزارهای دیجیتال می‌توانند یادگیری را تکمیل کنند اما نمی‌توانند جایگزین مزایای فیزیکی و اجتماعی بازی سنتی شوند.
سایت ارث گزارش کرد، دوران کودکی، دریچه‌ای کوتاه و پر از کشف، خنده و رشد است. اجازه دادن به کودکان برای دویدن، بالا رفتن و تخیل کردن، نه فقط به آنان کمک می‌کند تا بدن‌های قوی‌تری داشته باشند، بلکه ذهن‌های قوی‌تری نیز بسازند.