بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / ترکیب یک داروی جدید کاهش وزن با یک داروی موجود، منجر به کاهش وزن قابل توجهی در آزمایش‌های انسانی شده است.
یک کلاس جدید از داروهای کاهش وزن نشان داده است که می‌تواند در صورت ترکیب با درمان GLP-1، بدون افزودن عوارض جانبی در یک کارآزمایی بالینی که در مرحله میانی است، کاهش وزن را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
این مطالعه به یک رویکرد ترکیبی جدید و قدرتمند برای مقابله با چاقی اشاره دارد.
بازار
داروهای کاهش وزن GLP-1 مانند سماگلوتاید(semaglutide)، جهان را به سرعت درنوردیده‌اند، اما برخی مطالعات نگرانی‌هایی را در مورد عوارض جانبی، از جمله آسیب کلیوی و تحلیل عضلات اسکلتی مطرح کرده‌اند. همچنین مشخص شده است که آنها عوارض جانبی گوارشی ایجاد می‌کنند.
نیماسیماب(Nimacimab)، نوع جدیدی از داروی ضد چاقی با نحوه عملکرد متفاوت است که سیستم اندوکانابینوئید بدن را هدف قرار می‌دهد. این دارو در یک کارآزمایی بالینی فاز 2a، نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داده است که در صورت ترکیب با داروی GLP-1، کاهش وزن را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد و این کار را بدون ایجاد عوارض جانبی اضافی انجام می‌دهد.
دکتر لویی آرون(Louis Aronne)، رئیس سابق انجمن چاقی و مشاور بالینی شرکت «اسکای بیوساینس» که توسعه‌دهنده «نیماسیمب» است، می‌گوید: این اولین مطالعه بالینی است که نشان می‌دهد ترکیب یک مهارکننده CB1 و یک داروی درمانی GLP-1 می‌تواند کاهش وزن اضافی و معناداری را از نظر بالینی فراتر از مصرف تنها یک داروی GLP-1 ایجاد کند.
وی افزود: به همان اندازه مهم است که اگرچه حجم نمونه کوچک است، اما «نیماسیمب» این کار را بدون عوارض جانبی عصبی-روانی یا گوارشی انجام داده است. من معتقدم که این نتایج، ارزیابی بیشتر پتانسیل درمانی این مهارکننده جدید CB1 را ضروری می‌کند.
مطالعه 26 هفته‌ای «CBeyond»، این دارو را آزمایش کرد که مشخص شد یک آنتی‌بادی مونوکلونال درجه یک را چه به تنهایی و چه در کنار سماگلوتاید (ماده فعال در داروی Wegovy)، گیرنده‌های CB1 را مسدود می‌کند.
گیرنده CB1 بخشی از سیستم اندوکانابینوئید بدن است که اشتها، متابولیسم و ​​ذخیره چربی را تنظیم می‌کند. فعال شدن بیش از حد گیرنده‌های CB1 می‌تواند باعث افزایش وزن و تجمع چربی شود. داروهای قدیمی‌تر مسدودکننده CB1 به دلیل عوارض جانبی روانپزشکی کنار گذاشته شدند، اما «نیماسیماب» به گونه‌ای طراحی شده است که خارج از مغز باقی بماند و به طور بالقوه از این مشکلات جلوگیری کند.
در این آزمایش، 136 بزرگسال مبتلا به اضافه وزن یا چاقی به طور تصادفی برای دریافت تزریق هفتگی داروی «نیماسیماب» یا سماگلوتاید یا ترکیب هر دو دارو با یکدیگر یا دارونما انتخاب شدند. شرکت‌کنندگانی که «نیماسیماب» را به تنهایی دریافت کردند، 1.5 درصد از وزن بدن خود را در مقایسه با 0.26 درصد گروه دریافت‌کننده دارونما از دست دادند، تفاوتی که از نظر آماری معنی‌دار نبود.
با این حال، داده‌ها نشان می‌دهد بدن چگونه با یک ماده تجویز شده تعامل می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض دارو در دوز 200 میلی‌گرم، کمتر از حد انتظار بوده است که نشان می‌دهد دوزهای بالاتر ممکن است مؤثرتر باشند.
دکتر پونیت آرورا(Puneet Arora)، از دفتر پزشکی ارشد شرکت «اسکای بیوساینس» می‌گوید: دسته مونوتراپی 200 میلی‌گرمی بینش مهمی ارائه داد و نشان داد که قرار گرفتن در معرض دارو کمتر از حد انتظار ممکن است اثر مشاهده شده را محدود کرده باشد و استراتژی محدوده دوزی را که ما در حال توسعه آن هستیم، روشن کند. در عین حال، ترکیب «نیماسیماب» با سماگلوتاید، کاهش وزن اضافی بالینی معناداری را ایجاد کرد که از مصرف سماگلوتاید به تنهایی بیشتر بود و حتی در بیمارانی که بالاترین سطح مواجهه را داشتند، از نظر تحمل‌پذیری مطلوب بود.
همانطور که «آرورا» گفت، قابل توجه‌ترین نتایج از گروه ترکیبی حاصل شد، یعنی شرکت‌کنندگانی که هم «نیماسیماب» و هم «سماگلوتاید» دریافت کردند. آنها به طور متوسط ​​13.2 درصد از وزن بدن خود را در طول 26 هفته از دست دادند، در مقایسه با 10.25 درصد برای افرادی که فقط «سماگلوتاید» دریافت کردند که تفاوت آماری معنی‌دار تقریباً 3 درصدی را نشان می‌دهد.
نکته مهم این است که کاهش وزن در پایان مطالعه همچنان ادامه داشت که نشان می‌دهد کاهش بیشتر وزن ممکن است با درمان طولانی‌تر امکان‌پذیر باشد.
بیماران بیشتری در گروه ترکیبی به نقاط عطف بالینی معناداری در کاهش وزن رسیدند. همه آنها بیش از 5 درصد از وزن بدن خود را از دست دادند (در مقابل 85 درصد مصرف‌کننده سماگلوتاید به تنهایی) و 67 درصد بیش از 10 درصد (در مقابل 50 درصد) وزن کم کردند.
این ترکیب همچنین نسبت توده بدون چربی به چربی سالم‌تری ایجاد کرد که نشان می‌دهد کاهش وزن در درجه اول به دلیل کاهش چربی بوده است تا اینکه به دلیل از دست دادن عضله باشد.
آرورا گفت: با داده‌های پیش‌بالینی معتقدیم که مسیری برای پشتیبانی از دوز بالاتر داریم و در حال ارزیابی مرحله بعدی توسعه برای بهینه‌سازی دوز در آزمایش‌های بالینی بالقوه آینده هستیم.
نتایج ایمنی در تمام گروه‌های درمانی دلگرم‌کننده بود. هیچ عارضه جانبی عصبی و روانی مانند اضطراب، افسردگی یا بی‌خوابی با «نیماسیمب»، چه به تنهایی و چه به صورت ترکیبی با سماگلوتاید مشاهده نشد. همچنین عوارض جانبی گوارشی که علت اصلی قطع درمان با «GLP-1» است، با افزودن «نیماسیمب» به «سماگلوتاید» افزایش نیافت.
میزان کلی قطع درمان، 27 درصد بود و تنها 3.7 درصد از شرکت‌کنندگان به دلیل عوارض جانبی که بیشتر آنها در گروه دارونما رخ داد، از مطالعه خارج شدند.
دکتر شان وارتون(Sean Wharton)، مدیر کلینیک پزشکی «وارتون» و مشاور بالینی شرکت «اسکای بیوساینس» می‌گوید: عوارض جانبی گوارشی همچنان یکی از دلایل اصلی قطع درمان‌های چاقی است. نکته قابل توجه این بود که «نیماسیماب» عوارض جانبی دستگاه گوارش را افزایش نداد، در حالی که در ترکیب با «سماگلوتاید»، کاهش وزن بالینی معناداری را به همراه داشت. به نظر من، مطالعه بعدی با دوز بالاتر «نیماسیماب» گامی منطقی برای تعریف کامل نقش آن در عمل بالینی است.
نتایج امیدوارکننده ترکیبی، همراه با مشخصات ایمنی شفاف، از توسعه بالینی بیشتر «نیماسیماب» از جمله آزمایش‌هایی با دوزهای بالاتر و مدت زمان درمان طولانی‌تر پشتیبانی می‌کند.
شرکت‌کنندگان از مطالعه فاز 2a اکنون یک آزمایش تکمیلی 26 هفته‌ای را ادامه می‌دهند که انتظار می‌رود نتایج آن در اوایل سال 2026 منتشر شود.