بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / «اثر غنی‌سازی غذای زنده با سطوح مختلف لیستین بر بازماندگی، رشد، پروفیل اسیدچرب، تکامل آنزیم‌های گوارشی و آنتی اکسیدانی لارو شانک زردباله (Acanthopagrus latus)» طرح پژوهشی وحید مرشدی است که آن را با حمایت بنیاد ملی علم ایران به پایان رسانده است.
وحید مرشدی با مدرک دکتری تخصصی شیلات - تکثیر و پرورش آبزیان از دانشگاه ارومیه درباره این طرح، توضیح داد: پرورش ماهیان دریایی یکی از شاخه‌های بسیار مهم و در حال گسترش صنعت آبزی‌پروری در جهان است که مورد توجه کشورها و سازمان‌های جهانی مسئول در امور بهبود تغذیه و کاهش فقر ملی است. پرورش تجاری گونه‌های دریایی در دهه‌های پایانی قرن بیستم توسعه یافته است و تکنیک‌هایی هم برای تکثیر و پرورش برخی از گونه‌های دریایی نظیر سوکلا، کفشک ماهیان، شانک‌ماهیان، تن‌ماهیان، کفال‌ماهیان، میش‌ماهیان عملی شده است.
بازار
وی ادامه داد: ماهی شانک زردباله، از گونه‌های دریایی و متعلق به خانواده شانک‌ماهیان است. این گونه در نواحی گرم و ساحلی، در جنوب ژاپن، جنوب شرقی چین، تایوان، جنوب شرقی آسیا، خلیج فارس و استرالیا پراکنش دارد و با توجه به ویژگی‌هایی از جمله تحمل شوری، دما و تراکم‌پذیری در شرایط اسارت و همچنین تکثیر طبیعی و بدون استفاده از هورمون، به‌عنوان کاندیدای مناسب تجاری و مهم در آبزی‌پروری به‌ویژه در حوزه کشورهای خلیج فارس و دریای عمان محسوب می‌شود.
این پژوهشگر در ادامه بیان کرد: در حال حاضر یکی از مشکلات عمده در مسیر توسعه پیش‌رونده پرورش ماهیان دریایی در کشور تأمین بچه‌ماهیان دریایی با کیفیت و کمیت مناسب در جهت ماهی دار کردن سیستم‌های پرورشی به خصوص قفس‌های دریایی است. این امر موجب واردات فزاینده بچه‌ماهی‌های سایر گونه‌های دریایی از جمله ماهی باس آسیایی و سیم‌سر طلایی شده است که علاوه بر خارج شدن ارز از کشور، امکان ایجاد مشکلات زیست‌محیطی از جمله تبدیل شدن این گونه‌ها به گونه‌ مهاجم و رقابت بین گونه‌ای را فراهم می‌آورد.
مرشدی ادامه داد: توسعه صنعت آبزی‌پروری بدون کاربرد غذای زنده به‌ویژه آن‌هایی که در مراحل اولیه زندگی لاروها استفاده می‌شوند مانند ریزجلبک‌ها، روتیفر، کپه‌پود و آرتمیا امکان‌پذیر نبوده است. علی‌رغم تمام تلاش‌های صورت گرفته جهت بهبود جیره‌های غذایی مصنوعی تولید غذای زنده همچنان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بخش‌های صنعت آبزی‌پروری است.
وی تصریح کرد: بااین‌حال، یکی از چالش‌های مهم در تغذیه لارو ماهیان که در حال حاضر مراکز تکثیر و پرورش ماهیان دریایی با آن روبرو هستند، کمبودهای تغذیه‌ای در غذاهای زنده روتیفر و آرتمیا به‌ویژه کمبود اسیدهای چرب ضروری است.
وی افزود: ازآنجایی‌که نیازهای تغذیه‌ای لارو یک گونه ماهی دریایی اختصاصی است، بنابراین به نظر می‌رسد ضروری است که سطح مناسب غنی‌سازی و نوع مواد مغذی مورد نیاز برای هر یک از گونه‌ها برحسب مراحل رشد و تکامل لارو تعریف شود.
به نقل از بنیاد ملی علم ایران (INSF)، این پژوهشگر تأکید کرد: با توجه به اینکه بالا رفتن قیمت ارز در کشور در طول سال‌های اخیر و مشکلاتی که برای واردات محصولات از جمله غنی‌ساز به داخل کشور وجود دارد، تلاش‌هایی برای ساخت غنی‌ساز برای لارو ماهیان دریایی آغاز شده است.
مرشدی در پایان خاطر نشان کرد: بنابراین تحقیق انجام شده به منظور غنی‌سازی غذای زنده روتیفر و آرتمیا با سطوح مختلف لیستین سویا و روغن ماهی جهت بالا بردن عملکرد رشد و میزان بازماندگی، فعالیت آنزیم‌های گوارشی و آنتی‌اکسیدانی و پروفیل اسید چرب لارو ماهی شانک زردباله انجام شد.