بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - بصیرت انقلابی که هیچ؛ از کجا نیت سنج آوردند و با کدام حجت تهمت ریاکاری زدند؟ بگذریم؛ اما کاش مراقبت کنیم تا بی بهره در میدان مبارزه، خاک مال جنگ روایت ها نشویم.

شهردار تهران و وزیر کشور قبل از انتشار خبر رسمی سیل امام زاده داوود در محل حاضر شدند و شخصا مدیریت بحران را در دست گرفتند.
تا انتهای متن همراه باشید تا وقتی سخن از جنگ روایت ها می شود ببینیم منظور چیست؟
یکم. سوال ساده؛ چرا این خبر دشمن را عصبی کرد؟ دقت کردید؟ کلا چرا خبر خوب صدای دندان قروچه‌های دشمن را در میآورد؟
یک پیشنهاد رسانه‌ای: همواره در جنگ روایت از تحلیل آرایش دشمن شروع کنید. ببینید دشمن در چه موضعی است و سود و زیانش از این عملیات رسانه ای چیست واگرنه حیرت زده دچار خطای تشخیص می شوید.
بازگردیم به سوال اصلی؛ عصبانیت دشمن از چیست؟
روشن است. هر خبر خوبی از حاکمیت که اعتماد اجتماعی به انقلاب بسازد مثل زلزله بر دیواره سست رسانه‌ای اهریمن است.
با این توضیح خودتان را یکبار جای دشمن بگذارید. چه واکنشی به این خبر خواهید داشت؟ لطفا امتحان کنید.
دوم. اجازه دهید کمک تان کنم. پیشتر که خبری از رسانه های اجتماعی نبود و رسانه ها در انحصار فراعنه رسانه ای قرار داشت، اخباری از این دست یک سرنوشت بیشتر پیدا نمی کرد: "بایکوت کامل". راه پیمایی چند سال پیش اربعین را خاطرتان هست؟ بی بی سی در اوج حقارت یک خط ننوشت و عبور کرد.
اما امروز به مدد رسانه‌های اجتماعی هیچی خبری پنهان نمی‌ماند.
سوم. دشمن با لباس های گلی مسئولان ما در سیل باید چه می کرد؟ بنویسد این حضور میدانی ضرورت نداشت؟ مخاطب نمی پذیرد. بنویسید ضرر داشت؟ خب مضحک است. بنویسد ثمر نداشت؟ ثمر نداشت که نمی ترسیدند.
چه کنند این جماعت جیره بگیر با خبر خوب؟ بالاخره باید حقوقی که می گیرند حلال که نه؛ حداقل کارانه خباثت شان را پر کند.
بهترین راه چیست؟ تمسخر و استهزا.
این روش برخلاف روش های دیگر مخاطبش خواص نیست و عموم مردم است. استهزا هم لذت و سرگرمی است و هم دشمنی و مکر و خدعه. به سرعت نیز همه گیر و اجتماعی می شود.
بازگردیم به جنگ روایت ها؛ در جنگ روایت ها شلوار گلی را نمی شود سانسور کرد؛ حتی نمی شود تحلیل غلط ارائه کرد. پس باید چه کنند؟ روایت نادرست؛ تحریف واقعیت؛ زشت انگاری زیبایی ها و برعکس؛ برق انداختن نجاست. خاطرتان هست رهبری فرمود جلاد را جای شهید نشانند؟ همان.
بگذریم. دشمن که دشمن است. اما امان از بداخلاقی ها و لجاجت‌ها و حسادت‌های برخی داخلی‌ها.
بصیرت انقلابی که هیچ؛ از کجا نیت سنج آوردند و با کدام حجت تهمت ریاکاری زدند؟ بگذریم؛ اما کاش مراقبت کنیم تا بی بهره در میدان مبارزه، خاک مال جنگ روایت ها نشویم.
منبع: همشهری
انتهای پیام/