بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا /زمانی که تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا در عرض 12 تا 18 ماه آینده پرتاب شود، در مسیر خود به سوی فراتر رفتن از انتظارات اولیه دانشمندان حرکت خواهد کرد. محققان تایید کرده‌اند که رومن باید بتواند امواج لرزه‌ای عظیم را که در سطح بیش از 300 هزار ستاره غول سرخ موج می‌زنند، اندازه‌گیری کند.
رومن یک تلسکوپ پیمایشی است که آینه‌ای به قطر 2.4 متر مانند تلسکوپ فضایی هابل دارد، اما میدان دید آن 100 برابر بزرگتر است. مطالعه ماده تاریک و انرژی تاریک، یکی از بررسی‌های اصلی رومن خواهد بود. این تلسکوپ به جستجوی سیارات فراخورشیدی، خواهد پرداخت. ایده این است که از ریز همگرایی گرانشی به عنوان وسیله‌ای برای یافتن سیارات استفاده شود.
به نقل از اسپیس، همگرایی گرانشی روشی است که اغلب در اخترفیزیک برای مطالعه اشیاء دور استفاده می‌شود. به دلیل نحوه تاب خوردن فضازمان طبق نسبیت عام، برخی از اشیاء عظیم در فضا (مانند خوشه‌های کهکشانی) نوری را که در نزدیکی آنها حرکت می‌کند، تاب می‌دهند، بنابراین منبع آن نور را که از طریق تلسکوپ‌های ما دیده می‌شود ریز همگرایی گرانشی به همگرایی گرانشی در مقیاس‌های کوچکتر، مانند یک سیاره، اشاره دارد.
بازار
رومن با خیره شدن به صدها میلیون ستاره در برآمدگی کهکشان، گاهی اوقات سوسو زدن‌هایی را مشاهده می‌کند که به طور موقت روشن‌تر می‌شوند، زیرا گرانش یک سیاره نامرئی در پیش‌زمینه، نور آنها را قابل بزرگنمایی می‌کند. با این حال، ریزهمگرایی تنها پدیده‌ای نیست که می‌تواند باعث سوسو زدن نور یک ستاره شود. ستاره‌ها توده‌های ثابت و در حال پیچ و تاب از حباب‌های همرفتی عظیم هستند که به سمت سطوح جوشان خود بالا می‌روند. نوسانات همچنین در داخل آنها طنین‌انداز می‌شوند و آنها را تکان می‌دهند. فرکانس این نوسانات به دما، ساختار و ترکیب یک ستاره بستگی دارد و هنگامی که نوسانات به سطح می‌رسند، می‌توانند باعث شوند که یک ستاره به طور موقت و نامحسوس روشن‌تر شود.
علم مطالعه این نوسانات ستاره‌ای، اخترلرزه‌شناسی نامیده می‌شود و فراوانی نوسانات می‌تواند جرم، اندازه و سن ستاره‌هایی را که رصد می‌شوند، آشکار کند. به نوبه خود، درک بهتر ستارگان می‌تواند اخترشناسان را در مورد برخی از خواص سیاراتی که به دور آنها می‌چرخند، آگاه کند.
ترور وایس، رهبر این مطالعه از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لانگ بیچ، می‌گوید: با داده‌های اخترلرزه‌شناسی می‌توانیم اطلاعات زیادی در مورد ستاره‌های میزبان سیارات فراخورشیدی به دست آوریم و این به ما درک زیادی در مورد خود سیارات فراخورشیدی می‌دهد.
تلسکوپ فضایی کپلر که به دنبال سیارات فراخورشیدی می‌گشت، توانست اندازه‌گیری‌های اخترلرزه‌شناسی 150 هزار ستاره را انجام دهد. گروه وایس در ارزیابی اینکه آیا رومن نیز قادر به انجام همین کار خواهد بود، مجموعه داده‌های کپلر را در مدل‌هایی از قابلیت‌های رصدی رومن به کار برد. به طور خاص، آنها کشف کردند که رومن در تشخیص نوسانات ستاره‌ای در ستاره‌های غول سرخ که هم درخشان هستند و هم فرکانس نوسان بالایی با دوره‌ای از ساعت تا روز دارند، مهارت خواهد داشت.
مارک پینسونالت از دانشگاه ایالتی اوهایو می‌گوید: لرزه‌شناسی ستارگان با رومن امکان‌پذیر است، زیرا نیازی نیست از تلسکوپ بخواهیم کاری را انجام دهد که از قبل قصد انجام آن را نداشته است. قدرت مأموریت رومن قابل توجه است. این مأموریت تا حدی برای پیشرفت علم سیارات فراخورشیدی طراحی شده است، اما ما همچنین داده‌های واقعاً غنی‌ را برای سایر زمینه‌های علمی که فراتر از تمرکز اصلی آن هستند، به دست خواهیم آورد.
این برآمدگی که سیاه‌چاله غول‌پیکر کمان ای* را در خود جای داده، قدیمی‌ترین بخش کهکشان راه شیری است. بسیاری از ستارگان آن اکنون در حال پیر شدن هستند و از رشته اصلی که ما آن را مرحله‌ای از زندگی آنها می‌نامیم که در آن از طریق همجوشی هیدروژن به هلیوم در هسته، انرژی تولید می‌کنند، تکامل می‌یابند.
پس از خروج از رشته اصلی، مرحله بعدی در تکامل یک ستاره خورشید مانند با کمتر از هشت جرم خورشیدی، گسترش و تبدیل شدن به یک غول سرخ است. تخمین‌های اولیه از تعداد غول‌های سرخی که رومن توانست امواج لرزه‌ای را روی آنها مشاهده کند، 290 هزار مورد بود، اما تجزیه و تحلیل عمیق‌تر نشان داد که تعداد واقعی می‌تواند بسیار بیشتر باشد.
درک ویژگی‌های ستاره‌های میزبان، اخترشناسان را در مورد سیاراتی که پیدا می‌کنند، آگاه می‌کند. برای مثال، اینکه آیا آنها در مناطق قابل سکونت قرار دارند یا خیر. این مشاهدات همچنین سرنخ‌هایی در مورد آینده منظومه‌های سیاره‌ای ارائه می‌دهد، زمانی که ستاره آنها با تبدیل شدن به یک غول سرخ، قبل از اینکه لایه‌های بیرونی خود را از دست بدهد و یک کوتوله سفید مرده باقی بگذارد، به تدریج شروع به مرگ می‌کند. اینکه این اتفاق چقدر زود رخ می‌دهد، به جرم ستاره بستگی دارد. ستارگان پرجرم‌تر عمر کوتاه‌تری نسبت به ستارگان کم‌جرم‌تر دارند.
در مورد منظومه شمسی ما، عطارد، زهره و احتمالاً زمین همگی محکوم به فنا خواهند بود. پرتاب تلسکوپ فضایی رومن در حال حاضر برای تاریخی بین پاییز 2026 و ماه مه سال 2027 برنامه‌ریزی شده است.