بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / دانشیار فلسفه دانشگاه علامه طباطبائی گفت: علم و فلسفه می‌تواند به بررسی زندگی انسان و جایگاه او در جهان کمک کند، اما در یک شبکه منسجم و کامل، تنها دین محوریت دارد و می‌تواند درک درست و کامل از حیات معقول انسان را فراهم کند. این میراث فکری امکان بازخوانی دین در کنار علوم و فلسفه را برای جهان معاصر فراهم می‌آورد و می‌تواند احیای فکری دینی ایجاد کند.
دکتر محمدرضا اسدی در آئین رونمایی از ویراست جدید کتاب ارتباط انسان_ جهان علامه محمد تقی جعفری که امروز در دانشگاه جامع انقلاب اسلامی برگزار شد، درباره نسبت دین، علم و فلسفه بیان کرد: استاد جعفری نشان داده که علم و فلسفه می‌تواند در شناخت جایگاه انسان در جهان و روابط او با دیگران نقش داشته باشند، اما تنها دین است که می‌تواند پاسخگوی شش پرسش بنیادین انسان باشد؛ از جمله اینکه من کیستم، از کجا آمده‌ام، به کجا می‌روم و با که آمده‌ام.
بازار
وی گفت: علم و فلسفه می‌تواند به بررسی زندگی انسان و جایگاه او در جهان کمک کند، اما در یک شبکه منسجم و کامل، تنها دین محوریت دارد و می‌تواند درک درست و کامل از حیات معقول انسان را فراهم کند. این میراث فکری امکان بازخوانی دین در کنار علوم و فلسفه را برای جهان معاصر فراهم می‌آورد و می‌تواند احیای فکری دینی ایجاد کند.
دکتر اسدی با اشاره به ظرفیت‌های ویژه استاد جعفری افزود: هیچ یک از معاصرین، حتی بزرگان حوزه مثل طباطبائی، جوادی آملی، محمود مصباح یا مرحوم مطهری، به اندازه استاد جعفری نسبت علم، فلسفه و دین را با دقت و تحمل مورد بررسی قرار نداده‌اند. ایشان با زحمت و تفکر، ظرفیت تعامل علوم مختلف با دینداری را برای ما به میراث گذاشته‌اند.
وی همچنین به آسیب‌های حوزه علوم دینی در جهان معاصر پرداخت و گفت: تمرکز صرف بر فقه باعث شده بخش‌های دیگر دین مانند تفسیر قرآن و اخلاق کمتر مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، برخی رویکردهای روشنفکری دینی القا کرده‌اند که علوم دینی میان‌تهی هستند و تنها از فلسفه و علوم انسانی تغذیه می‌کنند. ما نیازمند تعادل و تعامل میان علوم دینی، فلسفه و علوم تجربی هستیم تا افق‌های جدیدی در فهم دین و جهان معاصر گشوده شود.
دکتر اسدی در پایان تأکید کرد: میراث فکری استاد جعفری این ظرفیت را دارد که دینداری معاصر را با نگاه علمی، فلسفی و منطقی بازخوانی کند و مسیر توسعه معرفت دینی در جهان امروز هموار شود. استفاده صحیح از این میراث می‌تواند افق‌های نوینی برای تعامل علوم انسانی، فلسفه و دینداری ایجاد کند.