بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / در حالی که سلول‌های بنیادی موش‌ها به مدت 6 ماه در فضا زنده ماندند، تولید مثل موفقی را در زمین تجربه کردند.
زندگی در فضا برای بدن انسان فوق‌العاده سخت است. بدن ما برای جاذبه صفر ساخته نشده است و مشکلات متعددی از تحلیل عضلات گرفته تا مشکلات تراکم استخوان در پی دارد.
بازار
به نقل از آی‌ای، محققان دانشگاه کیوتو(Kyoto) می‌خواستند بدانند که آیا پرواز فضایی بر توانایی سلول‌های بنیادی تولیدکننده اسپرم برای ایجاد فرزندان سالم در مدل‌های موش تأثیر می‌گذارد یا خیر.
مطالعه تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که این سلول‌ها می‌توانند در برابر شرایط سخت فضایی مقاومت کنند و همچنان فرزندان سالمی تولید کنند.
علاوه بر این، این مطالعه زمینه را برای توسعه یک روش عملی برای حفظ باروری در طول ماموریت‌های فضایی چند ساله آینده فراهم می‌کند که به طور بالقوه راه را برای تولید مثل انسان فراتر از زمین هموار می‌کند.
تولد فرزندان سالم
این مطالعه از سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی موش‌ها استفاده کرد که به دلیل طول عمر تولید مثلی کوتاه‌تر آنها نسبت به انسان، یک مدل رایج برای مطالعه زیست‌شناسی تولید مثل است.
این تیم سلول‌های بنیادی را از موش‌ها گرفتند، سپس آنها را منجمد کردند. سلول‌ها بسته‌بندی و به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده شدند، جایی که به مدت شش ماه در فریزر نگهداری شدند.
پس از بازگشت به زمین، محققان این سلول‌ها را ذوب کردند و هیچ ناهنجاری ظاهری مشاهده نکردند.
جمعیت سلولی با استفاده از تکنیک‌های آزمایشگاهی قبل از پیوند به بیضه موش‌ها انتقال یافت.
سپس تیم تحقیقاتی منتظر ماند و ظرف سه تا چهار ماه، این موش‌ها با موفقیت جفت‌گیری کردند و فرزندانی به دنیا آوردند.
توله موش‌های حاصل، سالم بودند و بیان ژن طبیعی داشتند و هیچ نشانه‌ای از ناهنجاری قابل مشاهده نبود.
علاوه بر این، یافته‌ها نشان می‌دهد که سلول‌های زایای منجمد شده می‌توانند حداقل شش ماه بارور بمانند که یافته‌ای کلیدی برای ماموریت‌های فضایی طولانی‌مدت آینده است.
محققان در بیانیه مطبوعاتی خود نوشتند: هنگام بررسی موش‌های تازه متولد شده، مشاهده کردیم که آنها سالم هستند و بیان ژن طبیعی را نشان می‌دهند. این نتایج نشان می‌دهد که سلول‌های زایای منجمد شده حداقل شش ماه باروری را حفظ می‌کنند.
به گفته میتو کاناتسو-شینوهارا(Mito Kanatsu-Shinohara) نویسنده اصلی این مطالعه، این پژوهش برای درک محدودیت‌های ذخیره‌سازی برای پروازهای فضایی آینده انسان حیاتی است.
یکی از نتایج شگفت‌انگیز این مطالعه، مقایسه اثرات پرواز فضایی و فرآیند انجماد بود.
با این حال، مشخص شد که مواد شیمیایی مورد استفاده برای انجماد سلول‌ها، آسیب بیشتری نسبت به شش ماه قرار گرفتن در معرض محیط فضا ایجاد کرده‌اند.
این کار هنوز تمام نشده است. محققان تأکید می‌کنند که کار بیشتری مورد نیاز است.
در حالی که این موش‌های نسل اول سالم به نظر می‌رسند، مطالعات بیشتری برای تعیین طول عمر و باروری آنها لازم است تا هرگونه مشکل طولانی‌مدت رد شود. همچنین تجزیه و تحلیل طول عمر و قابلیت‌های تولید مثلی این موش‌ها و نسل‌های آینده آنها هنوز مورد نیاز است.
کاناتسو-شینوهارا گفت: ما هنوز برخی از سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی را در ایستگاه فضایی بین‌المللی منجمد کرده‌ایم، بنابراین به تجزیه و تحلیل بیشتر ادامه خواهیم داد.
سازمان‌های فضایی و شرکت‌های خصوصی به طور فزاینده‌ای به گردشگری فضایی انسان علاقه‌مند شده‌اند. این در حالی است که اثرات بالقوه پرواز فضایی بر سلامتی یک نگرانی عمده است.
محیط غیرمعمول فضا، با تغییرات گرانشی، ریتم‌های شبانه‌روزی مختل شده و سطوح بالای تشعشع می‌تواند آسیب قابل توجهی به بدن وارد کند. این عوامل استرس‌زا می‌توانند بر توانایی انسان در تولید فرزندان سالم تأثیر بگذارند.
این مطالعه گامی مهم در جهت درک تولید مثل در فضا با استفاده از مدل‌های حیوانی است که می‌تواند راه را برای تحقیقات آینده روی سلول‌های انسانی هموار کند.