بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - زومیت / کشف ابزارهای سنگی با قدمت بسیار بالا در جزیره سولاوسی اندونزی، می‌تواند دید ما را نسبت به زمان و مسیرهای مهاجرت خویشاوندان باستانی ما تغییر دهد.
ابزارهای سنگی کشف‌شده در جزیره سولاوسی اندونزی نشان می‌دهند که خویشاوندان باستانی انسان خردمند حدود 1 تا 1٫5 میلیون سال پیش، یعنی بسیار زودتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، به این جزیره رسیدند.
بازار
کشف ابزارهای سنگی قدیمی در اندونزی که در نشریه نیچر توصیف شده است، خط زمانی حضور هومینیدها (انسانیان) در سولاوسی را صدها هزار سال به عقب می‌برد. همچنین این یافته‌ها حاکی از آن است که هومینیدهای باستانی در این جزیره همزمان یا حتی زودتر از نیاکان انسان فلورسی (هابیت‌ها) در جزیره نزدیک فلورس زندگی می‌کرده‌اند.
هابیت‌ها تا حدود 50 هزار سال پیش در فلورس می‌زیستند. تا پیش از این، قدیمی‌ترین شواهد از حضور هومینیدها در سولاوسی شامل 315 ابزار سنگی حفاری‌شده در چهار محوطه بود که به حداکثر حدود 194 هزار سال پیش نسبت داده می‌شد.
به گزارش ساینس نیوز، هفت ابزار سنگی تازه کشف‌شده که در محوطه‌ای به نام کالیو پیدا شده‌اند، نشانه‌هایی از مهارت بالای ابزارسازی نشان می‌دهند. بزرگ‌ترین ابزارها به اندازه طول شست انسان بالغ است. پژوهشگران گمان می‌برند که صنعتگران باستانی با این ابزارها طیفی از کارهای برش و تراش را انجام می‌دادند.
ابزارهای سنگی کشف شده در سولاوسی اندونزی
پژوهشگر مطالعه یکی از هفت ابزار سنگی را که در سولاوسی کشف شده و دست‌کم یک میلیون سال قدمت دارد، در دست گرفته است.
پژوهشگران در کالیو فسیل هومینیدی پیدا نکرده‌اند، اما حدس می‌زنند که ساکنان باستانی سولاوسی از گونه‌های سرده انسان بوده‌اند که می‌توانسته‌اند اجداد مستقیم انسان‌های امروزی یا از خویشاوندان دور ما بوده باشند. این فرضیه از پیشنهاد پیشین ناشی می‌شود که طبق آن، انسان راست‌قامت حدود یک میلیون سال پیش به فلورس رسید و در طول زمان به هابیت‌ها تکامل یافت.
آدام بروم، باستان‌شناس و نویسنده همکار پژوهش از دانشگاه گریفیت در بریزبین استرالیا می‌گوید: «براساس ابزارهای سنگی به‌تنهایی نمی‌توانیم بگوییم هومینیدها چگونه در ابتدا به سولاوسی رسیده‌اند، یا این‌که جمعیتی که این ابزارها را ساخته، حضور طولانی یا کوتاه‌مدت در جزیره داشته است».
دانشمندان برای تعیین قدمت ابزارهای سنگی دو نوع بررسی انجام دادند: نخست، بررسی لایه‌های خاک و سنگ در سولاوسی که قبلاً تاریخ‌گذاری شده بودند براساس تغییر جهت میدان مغناطیسی زمین در گذشته (میدان مغناطیسی زمین هر چند صد هزار سال یک‌بار وارونه می‌شود و آثار آن در لایه‌های زمین باقی می‌ماند). دوم، دقیق‌تر کردن این تاریخ با اندازه‌گیری سرعت فروپاشی اشکال رادیواکتیو اورانیوم موجود در دو دندانِ خوک که در نزدیکی ابزارها پیدا شده بود.
هومینیدهای باستانی برای رسیدن به جزیره‌های سولاوسی و فلورس مجبور بوده‌اند از مسیرهای کوتاه دریایی عبور کنند. این عبور ممکن است به شکل تصادفی اتفاق افتاده یا به شکل عمدی با استفاده از قایق و مهارت دریانوردی انجام شده باشد. حدود یک میلیون سال پیش، سطح دریا پایین‌تر از امروز بود و همین امر باعث می‌شد خشکیِ آسیای جنوب‌شرقی به این دو جزیره، مخصوصاً سولاوسی، خیلی نزدیک شود و عبور از دریا راحت‌تر باشد.