بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / ساعت دو نیمه ‌شب است و به جای خوابیدن، کسی در حال بالا و پایین کردن صفحه تلفن همراه خود زیر چراغ‌های روشن بیمارستان است، در شیفت شب کارخانه کار می‌کند، یا تا سپیده‌دم مشغول تماشای پشت سر هم فیلم است. آن چه که رفتاری بی‌ضرر در دنیای مدرن به نظر می‌رسد، ممکن است در واقع در حال به هم ریختن مغز به شیوه‌هایی باشد که دانشمندان تازه شروع به درک آن کرده‌اند.
دکتر رندی نلسون، رئیس دپارتمان علوم اعصاب در دانشگاه ویرجینیای غربی، 15 سال گذشته را صرف تحقیق روی چیزی کرده است که روزانه میلیون‌ها آمریکایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد: اینکه چگونه قرار گرفتن در معرض نور مصنوعی در شب، ساعت‌های زیستی داخلی ما را مختل می‌کند و عملکرد مغز را به طور اساسی تغییر می‌دهد. تحقیقات او بررسی می‌کند که چگونه ریتم‌های شبانه‌روزی مختل‌شده بر عملکرد سیستم ایمنی، التهاب عصبی، سوخت‌وساز، خواب و خلق‌وخو تاثیر می‌گذارد.
بازار
به نقل از اس‌اف، نلسون روی کارگران شیفتی و بیماران بستری شده مطالعه می‌کند، گروه‌هایی که به طور مداوم در معرض نور مصنوعی در ساعاتی قرار می‌گیرند که بدن انتظار تاریکی دارد. کار او فراتر از مشکلات ساده خواب است. او در حال بررسی این موضوع است که چگونه آلودگی نوری ممکن است در افسردگی، اضطراب و اختلالات متابولیکی نقش داشته باشد.
چرا مغز شما انتظار تاریکی دارد؟
انسان‌ها طی میلیون‌ها سال با چرخه‌های قابل پیش‌بینی نور و تاریکی تکامل یافته‌اند. مغز ما چیزی دارد که دانشمندان آن را «ساعت اصلی» می‌نامند. این یک خوشه کوچک از سلول‌هاست که هماهنگ می‌کند چه زمانی هورمون‌ها ترشح شوند، چه زمانی دمای بدن تغییر کند و چه زمانی اندام‌های مختلف فعال یا غیر فعال شوند.
وقتی نور مصنوعی در ساعات شب وارد چشمان ما می‌شود، این سیستم زمان‌بندی داخلی را گیج می‌کند. مغز سیگنال‌های متناقضی درباره زمان روز دریافت می‌کند و این ریتم طبیعی که تقریبا هر فرآیند زیستی بدن را تنظیم می‌کند، مختل می‌شود.
کارهای آزمایشگاهی نلسون بر اندازه‌گیری این موضوع تمرکز دارد که این اختلال چگونه بر مغز و بدن تاثیر می‌گذارد. مطالعات او تغییرات در عملکرد سیستم ایمنی، سطح التهاب و تولید هورمون‌هایی که خلق‌وخو، گرسنگی و واکنش به استرس را تنظیم می‌کنند، بررسی می‌کند.
کارگران شیفتی بیشتر در معرض خطر هستند
تقریبا 15 درصد از کارمندان آمریکایی، از جمله پرستاران، کارگران کارخانه، نگهبانان امنیتی و دیگران در ساعاتی غیرمعمول کار می‌کنند که آنها را به طور مزمن در تضاد با ساعت طبیعی بدنشان قرار می‌دهد. تحقیقات نلسون نشان می‌دهد این گروه در معرض خطرات بیشتری برای مشکلات سلامتی قرار دارند که فراتر از احساس خستگی است.
اثرات زیستی قابل اندازه‌گیری است. وقتی افراد در ساعات طبیعی خواب در معرض نور قرار می‌گیرند، بدن‌شان تغییراتی در نحوه پردازش قند خون نشان می‌دهد که می‌تواند خطر دیابت را افزایش دهد. این اختلال همچنین بر هورمون‌هایی که گرسنگی و احساس سیری را کنترل می‌کنند تاثیر می‌گذارد که ممکن است توضیحی برای نرخ بالاتر چاقی در میان کارگران شیفتی باشد.
التهاب مغز عاملی که با افسردگی و اضطراب مرتبط است نیز زمانی که ریتم‌های شبانه‌روزی مختل می‌شوند، افزایش می‌یابد. هورمون‌های استرسی که معمولا الگوهای روزانه قابل پیش‌بینی دارند، نامنظم می‌شوند و بر همه چیز از کنترل قند خون گرفته تا عملکرد سیستم ایمنی تاثیر می‌گذارند.
راه‌حل‌هایی برای دنیای واقعی
نلسون در حال حاضر در حال انجام آزمایش‌هایی است که می‌تواند نحوه برخورد بیمارستان‌ها و محیط‌های کاری با نورپردازی را تغییر دهد. او توضیح می‌دهد: ما دو آزمایش بالینی داریم که در آن‌ها نقش جلوگیری از اثرات مخرب نور در شب را بر نتایج بالینی پس از سکته مغزی و جراحی قلب در بخش‌های مراقبت ویژه بررسی می‌کنیم.
این آزمایش‌ها همچنین دستگاه‌های نور آبی روشن را آزمایش می‌کنند که برای کمک به تنظیم مجدد ساعت بدن پرستاران شیفت شب طراحی شده‌اند، که می‌تواند خواب، توانایی تفکر و خلق‌وخوی آن‌ها را بهبود بخشد.
این مطالعات گامی مهم به سوی به‌کارگیری یافته‌های آزمایشگاهی در مراقبت‌های پزشکی دنیای واقعی هستند. موفقیت می‌تواند منجر به سیاست‌های جدید بیمارستانی و سیستم‌های حمایتی بهتر برای میلیون‌ها آمریکایی شود که شیفت شب کار می‌کنند.