بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / «بهبود روش انتقال سلول بنیادی برای ترمیم بافت غضروف»رساله دکتری پریسا ترابی رهور است که آن را با راهنمایی محمدجعفر عبد خدایی و حمایت بنیاد ملی علم ایران به پایان رسانده است.
پریسا ترابی رهور با مدرک دکتری تخصصی مهندسی شیمی از دانشگاه صنعتی شریف درباره این طرح توضیح داد: بافت غضروف به‌دلیل ساختار بدون رگ و توانایی پایین سلول‌های کندروسیت برای مهاجرت و تکثیر، توان محدودی برای ترمیم خودبه‌خودی دارد. به همین دلیل ضایعه‌هایی که بر اثر ضربه یا سایش مکانیکی مداوم بر روی غضروف به وجود می‌آیند، ترمیم نشده و به مرور زمان موجب بیماری آرتروز می‌شوند. این بیماری با تخریب پیش‌رونده ماتریس خارج سلولی غضروف مفصلی، بیش‌تمایزیافتگی سلول‌های کندروسیت و در نهایت از بین رفتن کامل غضروف و سایش استخوان به استخوان، التهاب مایع مفصلی و تغییر شکل استخوان زیرین شناخته می‌شود.
وی افزود: علائم این بیماری که یک‌سوم از افراد بالای 65 سال از آن رنج می‌برند، به شکل محدودیت‌های حرکتی، ورم و درد زانو بروز می‌کند. درحال‌حاضر رویکردهای درمانی متداول در کلینیک برای آرتروز، در مراحل اولیه بر اساس تسکین علائم بیماری و در مراحل پیشرفته بیماری بر اساس تعویض مفصل و جایگزین کردن بافت است و روش‌های موجود قابلیت محدودی در ترمیم بافت غضروف دارند.
بازار
این پژوهشگر در ادامه بیان کرد: این قابلیت طوری است که ترمیم پایدار غضروف و ایجاد بافت جدید با کارایی مناسب در طولانی مدت، چالش پیش‌روی طب ارتوپدی است. بنابراین ارائه راهکاری مؤثر برای ترمیم غضروف بسیار ضروری به نظر می‌رسد تا با ترمیم بافت در مراحل اولیه، جلوی تخریب پیش‌رونده غضروف گرفته شود و ترمیم پایدار بافت حاصل شود.
ترابی رهور تصریح کرد: سلول‌درمانی یک رویکرد قابل اعتماد برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده و بیمار است. سلول‌درمانی نتایج خوبی را برای بهبود بسیاری از بیماری‌های صعب‌العلاج و مقاوم به درمان در مدل‌های حیوانی و در کلینیک نشان داده است و به نظر می‌رسد که در ادامه درمان با دارو و دستگاه‌های پزشکی، سلول‌درمانی آینده مراقبت‌های پزشکی باشد.
وی ادامه داد: سلول‌های بنیادی به‌دلیل خواص ترمیمی و ضدالتهابی خود، توجه زیادی را در این حوزه به خود جلب کرده‌اند. در زمینه ترمیم غضروف، علاوه بر نتایج موفقیت‌آمیز در مدل‌های حیوانی، مطالعات بالینی زیادی با استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی انجام شده است.
به نقل از روابط‌عمومی بنیاد ملی علم ایران (INSF)، ترابی رهور اضافه کرد: ساخت میکروژل‌های زیست‌تخریب‌پذیر و زیست‌سازگار که محیط سه‌بعدی شبیه به بدن را برای سلول فراهم کنند، بدون نیاز به عمل جراحی و به روش کم‌تر تهاجمی، به‌طور مؤثر سلول‌های بنیادی خود بیمار را در محل ضایعه جاگذاری کند، کمک شایانی به علم ارتوپدی و طب ترمیمی غضروف می‌کند.
وی در ادامه بیان کرد: انجام موفق این طرح به تولید نمونه محصول میکروژل منجر شد که حامل کنسانتره مغز استخوان خود بیمار به عنوان منبع سلول است و از طریق تزریق، در محل ضایعه جاگذاری می‌شود و با ادغام سلول‌های تزریق شده در محل ضایعه و رهش پایدار مولکول‌های زیست‌فعال توسط این سلول‌ها منجر به ترمیم بافت می‌شود.