بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - زومیت / از آنجا که تعداد بسیار کمی از افراد بیش از یک قرن عمر می‌کنند، اگر دیگر هیچ کسی بچه‌دار نشود، احتمالا ظرف 100 سال انسانی روی زمین باقی نخواهد ماند.
حتی اگر همه زاد و ولدها ناگهان متوقف شود، کاهش جمعیت انسان‌ها روی کره زمین به‌طور تدریجی آغاز خواهد شد. در نهایت، جمعیت جوان کافی برای انجام کارهای ضروری وجود نخواهد داشت و این موضوع باعث فروپاشی سریع جوامع در سراسر جهان خواهد شد. کاهش توانایی بشر در تولید غذا، ارائه خدمات بهداشتی و انجام سایر فعالیت‌هایی است که همه ما به آن‌ها وابسته‌ایم، به روند کاهش جمعیت کمک خواهد کرد. با وجود کاهش جمعیت، تامین غذا همچنان با مشکل مواجه خواهد شد و کمبود مواد غذایی رخ خواهد داد.
چنانچه فرزندآوری متوقف شود، احتمالا ظرف 70 تا 80 سال تعداد زیادی از انسان‌ها باقی نخواهند ماند و به دلیل کمبود غذا، آب پاک، داروهای تجویزی و سایر نیازهای اساسی که امروزه به راحتی قابل تهیه هستند و برای بقا ضروری‌اند، جمعیت به شدت کاهش خواهد یافت و تعداد ناچیزی از افراد به سن 100 سالگی خواهند رسید.
بازار
چنین تغییر ناگهانی می‌تواند پس از یک فاجعه رخ دهد.
توقف ناگهانی زاد و ولد بسیار بعید است مگر اینکه یک فاجعه جهانی رخ دهد. کرت وانه‌گت در رمان «گالاپاگوس» به یک سناریوی احتمالی پرداخته است: بیماری بسیار واگیرداری که می‌تواند تمامی افراد در سن باروری را عقیم کند به طوری که هیچ کس دیگر قادر به فرزندآوری نخواهد بود.
احتمال دیگر می‌تواند جنگ هسته‌ای باشد که هیچ‌کس از آن جان سالم به در نبرد. این موضوع در بسیاری از فیلم‌ها و کتاب‌های ترسناک مورد بررسی قرار گرفته است. بسیاری از این آثار علمی‌تخیلی نیز شامل سفرهای فراوان فضایی هستند. برخی دیگر نیز تلاش می‌کنند آینده‌ای واقعی‌تر و زمینی را پیش‌بینی کنند که در آن مردم دیگر به‌راحتی قادر به تولیدمثل نیستند و این وضعیت منجر به ناامیدی جمعی و از دست رفتن آزادی‌های فردی برای کسانی می‌شود که هنوز توانایی بچه‌دار شدن دارند.
کتاب «سرگذشت ندیمه» نوشته مارگارت اتوود، نویسنده کانادایی و «فرزندان بشر» نوشته پی‌.دی. جیمز، نویسنده بریتانیایی، از کتاب های معروف در این زمینه هستند. این آثار داستان‌های آخرالزمانی هستند و در آینده‌ای ناخوشایند و پررنج و آشوب اتفاق می‌افتند. هر دو کتاب به سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌ تبدیل شده‌اند.
بیشتر بخوانید
هشدار دانشمندان: نرخ زاد‌ و‌ ولد فعلی نمی‌تواند از فروپاشی جمعیت انسان جلوگیری کند
در دهه‌های 1960 و 1970، بسیاری از مردم نگران بودند افزایش بیش از حد جمعیت زمین موجب انواع مختلفی از فاجعه‌ها شود. این سناریوها نیز به موضوع اصلی کتاب‌ها و فیلم‌های با محوریت ویران شهر تبدیل شدند.
مجموعه «آخرین مرد روی زمین» مجموعه تلویزیونی کمدی پسا‌آخرالزمانی آمریکایی است که درباره اتفاقاتی است که ممکن است پس از شیوع ویروس کشنده‌ای رخ دهد که بخش عمده‌ای از مردم جهان را از بین می‌برد.
در مسیر رسیدن به 10 میلیارد نفر
درحال‌حاضر جمعیت جهان رو به افزایش است، گرچه سرعت این رشد کاهش یافته است. طبق پیش‌بینی کارشناسانی که تغییرات جمعیتی را بررسی می‌کنند، جمعیت کل جهان در دهه 2080 به اوج 10 میلیارد نفر خواهد رسید، در حالی که این رقم در حال حاضر 8 میلیارد و در سال 1974 حدود 4 میلیارد بوده است.
جمعیت کنونی ایالات متحده حدود 342 میلیون نفر یعنی 200 میلیون نفر بیشتر از دهه 1930 است. گرچه این جمعیت زیاد است، اگر تعداد مرگ‌ومیرها از تعداد تولدها بیشتر شود، هم در سطح جهانی و هم در ایالات متحده، این اعداد می‌توانند به تدریج کاهش یابند.
در سال 2024، حدود 3٫6 میلیون نوزاد در ایالات متحده به دنیا آمدند که این رقم نسبت به 4٫1 میلیون نوزاد سال 2004 کاهش یافته است. در همین حال، حدود 3٫3 میلیون نفر در سال 2022 فوت کردند که این تعداد نسبت به 2٫4 میلیون فوتی 20 سال قبل، افزایش داشته است.
یکی از موارد مهم در تغییر الگوهای جمعیت، حفظ تعادل میان جمعیت جوان و سالمند است، زیرا جوانان معمولا موتور محرکه جامعه هستند. آن‌ها اغلب کسانی هستند که ایده‌های جدید را اجرایی می‌کنند و همه آنچه را که ما استفاده می‌کنیم، تولید می‌کنند .علاوه‌بر‌این، بسیاری از افراد مسن به کمک افراد جوان‌تر در انجام فعالیت‌های روزمره مانند آشپزی و لباس پوشیدن نیاز دارند. همچنین، بسیاری از مشاغل به‌طور معمول برای افراد زیر 65 سال مناسب‌تر هستند تا کسانی که به سن معمول بازنشستگی رسیده‌اند.
کاهش نرخ تولد
در بسیاری از کشورها، زنان در طول دوران باروری خود تعداد فرزندان کمتری نسبت به گذشته به دنیا می‌آورند. این کاهش در چندین کشور از جمله هند و کره جنوبی بسیار بارز و چشمگیر است.
کاهش نرخ تولد که امروزه شاهد آن هستیم، عمدتا ناشی از تصمیم افراد برای نداشتن فرزند یا داشتن فرزندان کمتری نسبت به نسل‌های گذشته است. این نوع کاهش جمعیت ازطریق مهاجرت از سایر کشورها قابل مدیریت است، اما ملاحظات فرهنگی و سیاسی اغلب مانع تحقق این امر می‌شود.
هم‌زمان، بسیاری از مردان به دلیل مشکلات باروری درحال از دست دادن توانایی داشتن فرزند هستند. اگر این وضعیت به طور قابل‌توجهی وخیم‌تر شود، می‌تواند به کاهش شدید جمعیت منجر شود.
نئاندرتال‌ها منقرض شدند
گونه ما یعنی هومو ساپینس یا انسان خردمند دست‌کم به مدت 200٬000 سال وجود داشته است که مدت زمان زیادی به‌نظر می‌رسد اما نباید فراموش کنیم که ما نیز مانند تمام جانوران روی زمین، درمعرض خطر انقراض قرار داریم.
به آنچه برای نئاندرتال‌ها گونه‌ی نزدیک هومو ساپینس رخ داد بیاندیشید. آن‌ها دست‌کم 400٬000 سال پیش ظاهر شدند. اجداد انسان‌های امروزی مدتی با نئاندرتال‌ها هم‌زمان بودند، اما جمعیت نئاندرتال‌ها به تدریج کاهش یافت و آن‌ها حدود 40٬000 سال پیش منقرض شدند.
برخی از دانشمندان شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد انسان‌های مدرن در افزایش جمعیت خود نسبت به نئاندرتال‌ها موفق‌تر بوده‌اند. این موفقیت زمانی رخ داد که انسان خردمند توانست بهتر از نئاندرتال‌ها برای خانواده‌های خود غذا فراهم کند و همچنین تعداد فرزندان بیشتری داشته باشد.
اگر انسان‌ها منقرض شوند، فرصت‌هایی برای شکوفایی سایر گونه‌های حیوانی روی زمین فراهم خواهد شد. از سوی دیگر، رفتن انسان‌ها غم‌انگیز خواهد بود، زیرا در این صورت تمامی دستاوردهای بزرگ بشری در زمینه‌های مختلفی نظیر هنر و علم، از بین خواهد رفت.
ما انسان‌ها باید دست به اقداماتی شامل کنترل تغییرات اقلیمی و جلوگیری از جنگ‌ بزنیم تا آینده‌ای طولانی و پایدار روی سیاره خود داشته باشیم. از سوی دیگر باید به این واقعیت نیز توجه کنیم که تنوع گسترده‌ای از حیوانات و گیاهان، سیاره را برای همه موجودات، ازجمله گونه خودمان، سالم و پایدار نگه می‌دارد.